بيماری‌های قلبی عروقی شايع‌ترين علت مرگ در بيشتر كشورهای جهان از جمله ايران و مهم‌ترين عامل از كار افتادگی است. با وجود پيشرفت‌های سريع تشخيصی و درمانی هنوز یک سوم بيمارانی كه دچار سكته قلبی می‌شوند فوت می‌كنند و دو سوم آن‌ها كه زنده می‌مانند، هرگز بهبودی كامل نمی‌یابند و به زندگی عادی بر‌نمی‌گردند. اين بيماری‌‌ها، هزينه هنگفتی را بر نظام‌های بهداشتی درمانی كشورها تحميل می‌كنند. با اين همه، بيماری‌های قلبی عروقی یکی از قابل پيشگيری‌ترين بيماری‌های غير واگير انسان به شمار می‌آيند. ميزان بروز آنژين صدری، سكته قلبی حاد و مرگ ناگهانی، از نظر اپيدميولوژیک مورد بررسی قرار گرفته است که بر اساس عوامل خطر، سن، جنس و نژاد در سطوح فردی و بر اساس كشورها، مناطق جغرافيايی و طبقات اجتماعی در سطوح جمعيتی و در طول زمان متفاوت می‌باشند. بيماری‌های عروق كرونر باعث مورتاليتی، موربيديتی و ناتوانی در جمعيت ايران می‌گردند و تقريباً عامل۵۰ درصد تمام مرگ‌ها در سال محسوب می‌شوند. در‌حالی‌كه ميزان مرگ و مير ناشی از بيماری‌های كرونر قلبی برحسب سن در كشورهای توسعه يافته در حال كاهش است، شواهدی وجود دارد كه نشان می‌دهد این بیماری در ايران رو به افزايش می‌باشد، به طوري كه ميزان آن بين۲۰ تا ۴۵ درصد افزايش يافته است. به نظر می‌رسد تغييرات ايجاد شده در سبك زندگی مانند مصرف زياد غذاهای فراوری شده و غنی از چربی‌های اشباع شده، سطح پايين فعاليت فيزيكی همراه با افزايش شيوع چاقی و ديابت نوع دو منجر به افزايش پيش‌رونده در شيوع عوامل خطر بيماری‌های قلبی عروقی و بيماری‌های كرونر قلبی در كشورهای توسعه يافته شده است.
