ورزش کشتی قدمتی دارد به درازای عمر بشر که هیچ‌کس نمی‌تواند تاریخ دقیق و مشخصی را تعیین نماید. "پلو تارک" مورخ معروف می‌گوید: «دو ورزش کشتی و بوکس از نظر القاء روح جنگاوری نزد ملل مختلف مورد توجه بوده و هست.» وی می‌نویسد: «در روم قدیم کشتی با خشونت توأم بود و اغلب برده‌ها برگزارکنندة آن بودند تا با کسب پیروزی، آزادی خویش را به دست آورند.» "نات فلیشر"، محقق و نویسندة آمریکایی اعتقاد دارد: کشتی از ورزش‌هایی است که طی قرون گذشته نزد ملل مختلف محبوبیت و رواج داشته است. کشتی، مبارزه‌ای است تن به تن که با قوانین مشخصی بین دو نفر انجام می‌شود و در این مبارزه، هر یک از حریفان به وسیلة حرکت‌های توأمان تکنیکی- تاکتیکی و با استفاده از نیروی جسمانی و روانی‌شان سعی در کنترل حرکات حریف مقابل خود دارند. اثر کشتی روی بدن باعث افزایش نیروی کار، نیروی فکری و جسمی، افزایش طول عمر و همچنین افزایش رشد زیستی در نسل‌ها می‌شود. در گذشته بسیاری از شخصیت‌های برجستة جهان همچون سقراط، افلاطون، ارسطو، فیثاغورث، ابوعلی سینا، لینکلن، تولستوی، تاگور و ...برای بهبود سلامت و افزایش قدرت بدنی و نیروی ارادة خود، کشتی می‌گرفته‌اند. افلاطون خود یکی از قهرمانان مسابقات کشتی بود و جایزه معروف "ایستمیا" را در این راستا دریافت نمود او به تقلید از استادش سقراط بود که به آموختن فنون کشتی گرایش پیدا کرد.گرچه انقلاب علمی، تکنیکی باعث افزایش توان هماهنگی جسمانی انسان شد، اما قدرت و توانایی وی را به شدت کاهش داد و عدم تحرک کافی باعث تحلیل قوای جسمانی او شد؛ لذا برای حفظ تندرستی و توانمندی، ورزش باید برای انسان جزء ضرورت‌ها قرار گیرد. با در نظر گرفتن اثرات مطلوب کشتی بسیاری از مراجع ذی‌صلاح و متخصصین، کشتی را مکمل تمام ورزش‌ها دانسته‌اند، زیرا کشتی نه تنها قدرت جسمی و فکری و روحی را بالا می‌برد؛ بلکه وسیله‌ای برای دفاع از خود نیز می‌باشد.
(بخشی از پیش‌گفتار کتاب)
