ابياتي كه در اين كتاب گردآوري شده، تك‌بيت‌هايي هستند ويژه‌ي «سور و سوگ» كه به معني «شادي و شيون» مي‌باشد. اين ابيات يكي از عناصر و اركان مهم فرهنگ مردمان لك‌زبان در حوزه جغرافيايي استان‌هاي: لرستان، كرمانشاه، ايلام، كردستان و قسمتي از استان همدان را شامل مي‌شوند. از ويژگي‌هاي اين ابيات با همه كاربرد خود و نقش بي‌بديل در زندگي اين مردمان، ناشناخته بودن شاعر و يا شاعران اين سروده‌هاست و همين‌طور زمان و تاريخ سُرايش آن‌ها نيز معلوم نيست. اما هر چه هست جان و جان‌مايه فرهنگي اين قوم ايراني‌تبارند و نمود عيني اين سروده‌ها، اشك‌ها و لبخندهايي است كه در شاديانه‌ها و آواهاي حُزن‌انگيز «مور و موگه، هوره و گروني ...» حاصل آمده است..
اين سروده‌ها يا ابيات و ضرب‌المثل‌ها، حاصل كار ميداني مؤلف در مناطق لك‌نشين ايران عزيز ما است و در راستاي كارهاي قبلي ايشان با نام «فرهنگ عامه لرستان» چاپ و منتشر شده‌اند.
براي مشاهده‌ي شناسنامه و فهرست كتاب، اينجا را كليك كنيد.
