بتن در اكثر فرهنگ لغات پارسي به عناوين زير معني شده است:
شفته، گل و آهك، ساروج، مخلوطي از سنگ خرد شده و ماسه و سيمان كه در بنايي براي پي ريزي يا ساختن پايه هاي پل‌ها و عمارات به كار مي‌رود و پس از خشك شدن مانند سنگ سفت و سخت مي‌شود.
اما صرف‌نظر از معنا و تعاريف آن دركتب مختلف، امروزه بتن يكي از مصالح مهم ساختماني است كه شاكله اصلي ابر سازه هاي دنيا را تشكيل مي‌دهد.
فحص و استقصاء در مبحث بتن از مهم‌ترين عناويني است كه سال‌ها ذهن مهندسين از جمله مهندسين عمران را به خود مشغول داشته و بي‌شك تركيب و نوع استفاده و كاربرد آن به مرور زمان دستخوش تغييرات شده و خواهد شد. چنان‌كه در طول تاريخ تا به امروز مهم‌ترين سازه‌ها، اعم از سازه‌هاي احداث شده در محيط آبي و خشكي خودنمايي مي‌كنند.
