امروزه کم‌تر انسانی دیده می‌شود که خواستار زندگی ایده‌آل یا حیات متعالیه نباشد. همه می‌خواهند به کمال برسند و بهترین و ارزنده‌ترین شخص باشند و کم‌تر کسی دیده می‌شود که دغدغه‌های روزمره خاطر او را نیازارد و گرد اندوه و ملامت صفای چهره‌اش را کدر نکند و جرقه‌های ناگواری خاطر خوش او را منغص ننماید. از طرفی همه می‌خواهند به بهترین وجه از هستی بهره‌مند گردند و معنی و مفهوم حیات را بفهمند. همه خواستار این هستند که حقیقت را درک و لمس کنند و سعادت را با تمام وجود با خود داشته باشند.
مطالعه آثار بزرگان و گوش سپردن به سخنان ناب آنان و به کار گرفتن حکمت‌ها و راهکارهایی که ابزارهای زندگی ایده‌آل هستند می‌توانند چراغ فروزان راه باشند. سخنانی که هر کدام به مثال آجری است که کاخ سعادت دو جهان انسان را برافراشته می‌سازد.
با توجه به این‌که موضوع پژوهش حاضر، انسان مطلوب و توسعه‌یافته از دیدگاه اسلام است؛ استفاده از منبع وحیانی قرآن کریم و روایات معصومین(ع) پیشاپیش مفروض است، چنین پژوهشی رهیافت اصلی خود را بر ارایه آیات، روایات و احادیث در زمینه مدیریت و ارتباطات اجتماعی بر ارایه نظریه‌ای در باب انسان مطلوب قرار می‌دهد؛ به گونه‌ای که منبع اصلی و عمده متون دین مقدس اسلام می‌باشد.
به عنوان مدخل ورود به بحث درباره انسان مطلوب از دیدگاه اسلام و مسایل پیرامون آن، طرح یک مشکل مهم در اندیشه و قلم دانش‌ورزان جامعه درآمده و پاسخ به آن، ضروری به نظر می‌رسد.
در سال‌های اخیر به گونه‌ای رایج و فراوان هر گاه نظر اسلام درباره امری انسانی یا اجتماعی یا هر امر دیگری مورد پرسش قرار می‌گیرد، پاسخ می‌شنویم که قرائت‌ها و برداشت‌ها از گزاره‌های وحیانی اسلام قرآن و روایات متعدد است و به جای پرسش از دیدگاه اسلام درباره‌ی هر امری، باید پرسش از برداشت‌های متفاوت دانشمندان اسلامی از متون وحیانی اسلام درباره‌ی اُمور مختلف را مطرح نمود. بنابراین به جای استمرار آن روش دیرینه که همواره نظر دین اسلام درباره اُمور مختلف مورد سؤال قرار می‌گرفت؛ با توجه به تعداد قرائت‌ها، اینک سعی نموده‌ایم انسان کامل را از باب احادیث، آیات و روایات بدون انتساب کامل یک نظر به دین اسلام از جنبه‌های مدیریت اسلامی و ارتباطات اجتماعی مورد بررسی قرار دهیم.
