هشت سال دفاع ملت ایران از کشور و انقلاب اسلامی در برابر استکبار و اعراب به رهبری صدام حسین، مملو از اتفاقات عجیبی است که هر برگ تاریخ آن، نکات ظریف و بی‌بدیلی برای ملت ایران به همراه دارد.محور دکترین انقلاب، بر اساس مذهب شیعه با تأسی از انقلاب امام حسین(ع) در کربلا است و این در حالی بود که غالب جمعیت کشور عراق در زمان جنگ شیعه مذهب بودند اما به دلیل خفقان دوره‌ی حاکمیت حزب بعث از نعمت آزادی و استفاده از مواهب مذهبی بی‌بهره مانده بودند و این، خود از دلایل کینه‌ی دیرینه‌ی مردم عراق نسبت به حاکمیت آن کشور شده بود. با پیروزی انقلاب اسلامی ایران، پنجره‌ی امیدی نیز به روی مردم عراق باز شد. وجود یک روحانی گران‌قدر یعنی آیت‌الله صدر که با امام خمینی(ره) در ارتباط بود، امیدواری مردم عراق را دوچندان کرده بود. به همین دلیل صدام خود را در آستانه‌ی سقوط می‌دید و سعی در نبرد با انقلاب اسلامی و نابودی آن داشت. ارتش ایران به دلیل وقوع انقلاب و حذف برخی از سران، دچار شوک شده و هنوز به خود نیامده بود.شبه‌نظامیان مردمی که تا آن روز غالباً کمیته‌چی‌ها بودند، فقط سرگرم مبارزه با اراذل و پسمانده‌های ساواک بودند؛ با این وجود، صدام همه‌ی معادلات را برای تسخیر حداقل بخشی از ایران و ساقط نمودن انقلاب اسلامی به نفع خود می‌دید. صدام قبل از هر کاری رهبر دینی مردم عراق "آیت‌الله صدر" و خواهرش "بنت‌الهدی صدر" را شهید کرد. و با ساز‌و‌برگ کامل نظامی با عملیاتی غافلگیرانه در 31/6/1359 از زمین، هوا و دریا به ایران حمله‌ور شد. برنامه‌ریزی او برای تسلیم ایران ظرف یک هفته و حداکثر تا یک ماه بود.
بخشی از مقدمه کتاب
