"شه‌کرم" یکی از طوایف چگنی و قدیمی‌ترین آن‌هاست كه به‌اضافة ميرزاوند، بداق و همچنين سبزوار به اتفاق هم در منطقة چگنی زیسته‌اند،[1] امّا طایفة شه‌کرم که در پي بررسي و سرشماری اخير حدود نود درصد آن‌ها توسط برادر عزیز و ارجمندم مهندس علی کرمی‌کیان در كتاب نسب‌نامه پر‌ارزش ایشان ثبت شده است، به‌اضافة حدود ده درصد به بیش از پانزده هزار نفر می‌رسند که فلاوندها در منطقة توه‌چه و ملکعلی ویسکرم تا مرز تنگ‌ِ‌تیر و اَمَدحسین (احمدحسین) در سرفراش هم‌مرز با بالاگریوه تا حدود دُمرود و تیره‌های دیگر، میرکرم، آینه، محمدزمان و ملکه، نوروزعلی و کل‌والی از دُمرود تا مرز کوهدشت پراکنده‌اند و به صورت دسته‌دسته در این محدودة جغرافیايی روستاهای فراواني را تشکیل داده‌اند. اكنون در شهرهای ایران همه جا پراكنده شده و جا باز نموده‌اند. از اعضای این طایفه به صورت جمعی در شهرهاي معمولان و ویسیان و به صورت پراکنده در دیگر شهرهای لرستان زندگی می‌کنند.
موضوع کتاب از آنجا آغاز می‌شود که در یک صبح پاییزی به بخشی از مردم شه‌کرم در منطقة سَرفراش از طرف حسینعلی‌خان یورش برده می‌شود. تا او در حال برخورد با مردم مالگه‌ها[2] و سپس جمع‌آوری چپاول می‌شوند، مردم شه‌کرم در این فرصت به سرکردگی هرسی چگنی فرزند ملکه و علی‌زمان و علی‌مردان فرزندان محمدزمان چگنی و قیصر فلاوند فرزند فتاح چگني، در منطقه‌ای به نام بَردگِله که راه عبور یاغیان بوده است دامی می‌چینند که هم غارت و هم جان تمام یاغیان به خطر مي‌افتد، در نتيجه به جز هفت نفر باقي نمي‌ماند كه تنگة يادشده بعد از آن جنگ به نام هجده‌کش معروف گردیده است. (این تنگه روبه‌روی طاق پل هیان قرار دارد.) تا پایان دورة حاكميت مرشدخان و الفت‌خان چگنی ادامه دارد. اسامی اين رُمان واقعي هستند، اما بخشی از هويت اسامی برای نگارنده مجهول بوده‌اند و فقط در یک مورد از آن‌ها یاد شده است.[3] منطقة نامبرده جزء بخش معمولان از شهرستان پلدختر به هیان و سرفراش معروف می‌باشد.[4]
[1]. اين‌ها (شه‌كرم، ميرزاوند، بداق و سبزوار) غير از طايفه‌هاي ديگري هستند كه ايل چگني را تشكيل داده‌اند و اين چهار طايفه از چگني‌هاي اوليه بوده‌اند.
[2]. حدود یازده مالگه مورد غارت قرار می‌گیرد، اما ما حکایت را از یک مالگه شروع کرده‌ایم، چون غارتگران اموال غارت‌شده را در آنجا جمع‌آوری و سپس خارج می‌کنند.
[3]. نگارنده جز در آن مورد، نتوانستم ردّی از آن‌ها در داستان بیابم.
[4]. میان یا میو در زمان این سرگذشت جایگاه مالگه‌هايی از شه‌کرم بوده است. امروز فقط قبرستان مردم می‌باشد در منطقة عمومی هیان. (توضيح اينكه هيان در سندهاي بيش‌تر از دو قرن، هويان يا هيوهم نوشته شده است.)
