بخشی از مقدمه کتاب:
کتابی که اکنون در دست شماست، حاصل مشاهدات، تجربیات و تفحصات قریب نیم قرن از ایل بزرگ پاپی است که در دو برهه‌ی مجزا یعنی قبل از سال 1341 تا 1336 -که من به یاد دارم- و بعد از سال 1341 تا امروز است و این دو زمان مجزا به وسیله‌ی عاملی به نام اصلاحات ارضی یا الغای رژیم ارباب و رعیتی جدا شده است و خصوصیات و فرهنگ جاری در ایل قبل از این برهه و بعد از آن مورد تحلیل قرار گرفته است. بیش‌ترین بحث‌ها و گفته‌های کتاب مربوط به قبل از اصلاحات ارضی است که دوران فئودالیزم یا خان‌سالاری درون‌ایلی است که روابط، منش‌ها، آداب و رسوم، تعصب‌های قومی و ایلی و خصوصیات اخلاقی توده‌ی عمومی و نیز گروه‌های مجزا و تیره و طایفه‌های مختلف را مورد بررسي قرار داده است. این خصوصیات ایلی و عشایری که از بدو پیدایش آن‌ها جاری و ساری بوده و مورد پذیرش و حرمت عامه قرار گرفته و از نظر قوانین پیشرفته‌ي مورد قبول جوامع کنونی، خالی از نقص و عیب است، بعد از سال 1341 مورد تهاجم و تغییر قرار گرفته که ساختار اجتماعی ایل را دگرگون کرده و به عنوان آزاد شدن رعایا و کوتاه کردن دست خان‌ها با ظاهری زیبا وارد صحنه شد، ولی نتیجه‌ی حاصله برعکس ظاهرش، مایه‌ی خسران مادی و معنوی گردید. لذا بیش‌ترین مباحث ذکر شده، واقعیات آن روزگاران است که مردم به آن‌ها خو کرده و پذیرفته بودند و با پیدایش اصلاحات ارضی و رشد زمین و مسکن در شهرها و صنعتی شدن مونتاژی کشور که عامل اصلی آن پول نفت بود، این قوانین شفاهی و نانوشته‌ي جاری مورد بی‌مهری قرار گرفت و خصوصیات خوب و ممتاز ایلی یا از بین رفت یا تبدیل به ضد خود شد و آن جامعه‌‌ي پیوسته و منسجم را از هم گسیخت، همه از جای خود برخاستند و جایی نشستند که جای آن‌ها نبود.
