شاپورخواست يكي از شهرهاي زمان ساساني است كه بنا به روايت مجمل‌التواريخ و القصص به فرمان شاپور اول بنا نهاده شده است.بسياري از جغرافي‌نويسان قديم اظهار عقيده كرده‌اند كه شايد خرم‌آباد همان شاپورخواست باشد.
از رونق و اعتبار اين شهر در زمان ساسانيان اطلاعي در دست نيست، ولي تا آن‌جا كه معلوم است آثار بنا خود نشانه بزرگي و اهميت آن است. مستوفي درباره آن نوشته: (شاپورخواست در اوايل شهري بود از هر جنس مردم بسيار در آن‌جا بودند و به غايت معمور و آباد و تخت‌گاه پادشاهان و اكنون قصبه است)
هنگام سلطنت سلاجقه نيز اين شهر داراي رونق و اعتبار بود. در اوايل سال 621 هجري قمري سلطان جلال‌الدين خوارزم‌شاه در سر راه خود به بغداد يك ماه در شهر شاپورخواست توقف كرد كه تفصيل آن را جويني در تاريخ جهانگشا زير عنوان (ذكر حركت سلطان جلال‌الدين به جانب بغداد) نوشته است.
به طور قطع و يقين معلوم نيست در چه سالي و به چه علت شهر شاپورخواست كاملاً ويران گرديده است. فقط در سال 788 هجري قمري هنگام حمله اميرتيمور شاپورخواست به كلي متروك شده بود.
شهر شاپورخواست در جنوب و جنوب‌غربي شهر فعلي خرم‌آباد واقع بوده است و از آثار باقيمانده از آن پل شاپوري، آسياب گبري و دژ شاپورخواست(قلعه فلك‌الافلاك) آن مي‌باشد.